Α τάξη, project "Αλλάζω" - Φόβος!

Οι σκέψεις περνούσαν από το νου του μπάρμπα Μύθου

καθώς το σκηνικό γύρω του άλλαζε. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση όπως στο βουνό του. Υπήρχαν παράταιρα πράγματα... 

Σκουπίδια φαίνονταν μέσα, αλλά και γύρω από υπερπλήρεις κάδους. Σπασμένα πεζοδρόμια και δρόμοι γεμάτοι λακκούβες. Ήταν δύσκολο να βαδίσει κανείς χωρίς να κοιτάζει που πατάει. 

Τα δέντρα, γεμάτα σκόνη, απλά υπήρχαν. Δεν έδειχναν καλοποτισμένα, δεν έδειχναν διάθεση για ζωή. Ξεκάθαρα μελαγχολικά κουνούσαν τα φύλλα τους σε κάθε πνοή ενός αέρα βαριεστημένου και γεμάτου καυσαέρια. 

Τα καυσαέρια έβγαιναν από αυτοκίνητα, πολλά και κάθε είδους αυτοκίνητα. Σε κάθε αυτοκίνητο ήταν σχεδόν πάντα ένας άνθρωπος. Μόνο ένας. Στους περισσότερους οδηγούς μάλιστα κρέμονταν και καλώδια από τ' αυτιά τους. Άλλοι

είχαν κολλημένα στο κεφάλι τους τηλέφωνα. Η πλειοψηφία τους έδειχνε νευρικότητα, σαν να βιάζονταν, σαν να τους κυνηγούσε κάτι...ίσως ο χρόνος. 

Οι πεζοί δεν πήγαιναν πίσω...βιαστικοί, αγχωμένοι, αρκετοί από αυτούς με τηλέφωνα στα χέρια! Μα τι γινόταν; 

Οι σκέψεις του τον είχαν συνεπάρει. Για μια στιγμή ένιωσε κάτι να τον σπρώχνει... Ξαφνιάστηκε! Έστρεψε το βλέμμα του πίσω να δει τι τον πίεζε.... ήταν ένα από τα προβατοσυναισθήματά του. Ο Φόβος, ... που φαινόταν να το διασκεδάζει. Τα υπόλοιπα προβατοσυναισθήματα είχαν συγκεντρωθεί και ήταν ακίνητα και παγωμένα. Ο μπάρμπα Μύθος ένιωσε τον κρύο ιδρώτα του φόβου να τον λούζει. Φοβόταν. Φοβόταν πολύ!

Δεν μπορούσε να διαχειριστεί αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Φοβόταν πως το παιδί του Φόβου, ο Πανικός, θα ερχόταν να τον επισκεφθεί. Όταν εμφανιστεί ο φόβος, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να στρέψεις την προσοχή σου σ' αυτόν για να τον αναγνωρίσεις. Μετά, η ερώτηση που πρέπει να θέσεις είναι: "Υπάρχουν κάποιες σκέψεις που συνδέονται με το φόβο;".

Πολλές φορές οι σκέψεις δημιουργούν σενάρια που οδηγούν σε καταστάσεις.

Όμως σε μια φανταστική κατάσταση δεν μπορείς να δράσεις -το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σταματήσεις να τη σκέφτεσαι-, ενώ μια πραγματική κατάσταση θα την αντιμετωπίσεις - θα στρέψεις την προσοχή σου σ' αυτή και θα δράσεις ανάλογα. 

Επίσης σε μια κατάσταση που δημιουργούν οι σκέψεις, είσαι στο έλεος των σκέψεων. Μόλις αναγνωρίσεις ότι οι σκέψεις δημιουργούν το φόβο, το σώμα σου δεν μπορεί να διακρίνει ποια είναι η πραγματικότητα. Αν οι σκέψεις λένε ότι η ζωή σου είναι άσχημη, δύσκολη, άδικη..... τότε το σώμα πιστεύει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα και υιοθετεί συμπεριφορές που δε συμβάλλουν στη θετική αντίληψη και επικοινωνία...